Op weg naar de Lofoten

Woensdag 13 juni

Voor 10:00 uur zitten we op de motor op weg naar de Lofoten. We vertrekken met droog weer. Af en toe zien we zelfs een zonnetje.

Via de mooie brug volgen we een stukje weg 83 en komen dan op de kleinere weg 1490, later weg 14 geheten. Vanzelf komen we weer op de 83 aan het eind van deze weg en we hebben een mooie route langs de Noorse Zee. Bij Refsnes moeten we met een boot over naar Flesnes. De eerste koffiepauze hebben we dus op de boot. Verder langs de Noorse Zee. Eerst een stukje 85 en dan de 822. Weer een toeristische route zonder campers. Die gaan allemaal over de E10 waarschijnlijk. We zien rijdend op de 822 dat we over een kilometer of 35 weer met een veerpont over moeten. We zullen daar om dik12:00 uur zijn. Kunnen we op deze boot mooi lunchen. We komen er om 12:15 aan. Hopen dat de boot er al ligt.

Maar dat valt tegen, geen boot te zien als we er komen, zelfs helemaal niets of niemand. Ik zie een dienstregeling hangen en het blijkt dat de boot maar een paar keer per dag vaart. De volgende vertrektijd is 14:50 uur en het is nu 12:15 uur! Dat wordt dus bijen 3 uur wachten. Ik pak mijn IPad er bij en via Google Maps zien we dat er 2 opties zijn: Bijna 3 uur wachten of zo’n 40 km terugrijden en via een stukje 85 via de E10 naar de Lofoten rijden. We kiezen voor de laatste optie. Eerst tanken we nog bij een benzinepomp die daar wel staat. 

We zijn zo’n 500 meter op de terugweg als ik gil: stop!!. Wat is er nou weer zegt Henk. Ik: ik weet niet zeker of ik mijn IPad heb. Ik stoppen en kijken of ik hem heb opgeborgen. Niet dus, laten staan op een grote kunststofbak toen we keken waar we langs konden. Paniek, ik wil omdraaien maar Henk weer: blijf jij maar staan, ik ga wel kijken. Henk terug en ja hoor, daar staat mijn IPad nog. Gelukkig was er verder niemand daar en gelukkig dacht ik na 500 meter opeens: zit mijn IPad wel in de koffer. Goed afgelopen gelukkig 

Tegen 14:00 uur komen we het bordje van de Lofoten tegen die tijd komen we ook langs het punt waar we uitkwamen als we wel met de boot waren gegaan. Toch wel een goede keuze, anders was het wel erg laat geworden. 

We komen niks tegen onderweg waar we kunnen eten en stoppen op een gegeven moment op een parkeerplaats om een broodje te eten. Een camper waar we al een hele tijd achter rijden stopt op de zelfde parkeerplaats. Het zijn Belgen. De man komt er uit lopen en zegt “ Ha, helemaal uit Nederland” Ik: “ha, helemaal uit België”. Zegt de man tegen mij: “maar jij komt me bekend voor, wij hebben elkaar eerder gezien”. En ja hoor, op de Kirkeporten camping bij de Noordkaap blijkt dat we elkaar al tegen waren gekomen en een tijdje met elkaar hadden gepraat over onze reis. Klein wereldje soms in dat grote Noorwegen. 

Ik heb tijdens deze pauze even met de Lofoten Camping Storfjord gebeld om een hutje te reserveren. Mijn naam wordt gevraagd en ik zeg de Boer, zoals het op mijn campingpas staat. Ik moet het even spellen en dan aan de andere kant van de lijn: Ah, from Frank de Boer, de football player. Ja, that one, but no family.

We rijden verder over de Lofoten. Het is hier prachtig, een waar sprookjeslandschap. Af en toe stoppen we nog even voor een foto maar dat is helaas bij de mooie plekjes niet altijd mogelijk. Ook is natuurlijk de batterij van de videocamera weer een keer leeg. 

Tegen half 5 komen we aan op de camping in Stamsund

We krijgen ons hutje toegewezen van de middenklasse: niet groot maar met douche en toilet. 

Na de bagage van de motoren te hebben gehaald gaan we 6 km verderop nog boodschappen doen. 2 plastic tassen met wat boodschappen voor omgerekend 75 euro: Tsjakkaa, hier kunnen we in Nederland meer dan een week van eten. 

Maar hé, het zonnetje schijnt en even later zitten we lekker buiten bij ons hutje. In de zon en uit de wind is het best te doen. Het was een graad of 10 toen we op de camping kwamen. Als de zon achter de bergen verdwijnt wordt het wel weer fris en gaan we binnen zitten.

Morgen blijven we een dag hier op de Lofoten.